Jedna z podróży służbowych zaprowadziła mnie do Gambii, gdzie w mieście Serrekunda miałem możliwość zrobienia zdjęć dzieciom w szkole. Nie było tam ławek, krzeseł i tablicy. Na lekcji uczniowie siedzieli na workach po ryżu. Kiedy wróciwszy dowiedziałem się, że do Gambii pojadę po raz drugi, postanowiłem zorganizować wśród znajomych zbiórkę artykułów szkolnych. Projekt „Dzieci Gambii” spotkał się z ogromnym zainteresowaniem i chęcią pomocy. Trudno opisać radość z podarunków. Każdy uczeń otrzymał swoje zdjęcie, które zrobiłem podczas poprzedniej wizyty. W ramach podziękowania dzieci zaśpiewały dla mnie hymn swojego kraju.

Wstaliśmy bardzo wcześnie, bo musieliśmy zdążyć na prom. Chcieliśmy dostać się do Dakaru, a to była jedyna możliwa droga. Prom na rzece Gambia między stolicą państwa Bandżul a Barra, miastem portowym na drodze do Senegalu, kursuje codziennie od 7.00 do 21.00, ale rozkład nie istnieje. Gdybyśmy jednak wiedzieli, co nas czeka, nie spieszylibyśmy się tak. Przecież nie można przewidzieć, ile czasu zajmie załadowanie promu, jaki będzie stan wody, czy wszystkie papiery będą w porządku, prawda? – usłyszeliśmy od pracownika portu. – Czasami nawet uda nam się wyruszyć w swój pierwszy rejs już około ósmej rano, ale nie wiemy, jak on będzie przebiegał, czy wszystko pójdzie sprawnie. Zaraz po śniadaniu udaliśmy się do portu. Jego brama przypominała wjazd na...