Szykowaliśmy się do zejścia na ląd, kiedy pojawiła się łódka. Po chwili sprawny wioślarz był przy burcie naszego jachtu. – Welcome to Vanuatu! – szerokim uśmiechem przywitał nas krajowiec Sam. Wręczył wielki kosz z liści palmy, wypełniony owocami i kwiatami. Odwdzięczyliśmy się zaproszeniem na jacht oraz żyłką i haczykami do łowienia ryb.

Sam przypłynął do nas w pirodze – rozpowszechnionym w Oceanii kanu z bocznym pływakiem. Kadłub jednostki był wykonany ręcznie z jednego pnia drzewa. Dokładnie takie same łodzie wykorzystywano w czasach kapitana Cooka.

Zachwiałem się, nogi ugięły się pode mną. Miałem problem z utrzymaniem równowagi. Znajdowałem się na szczycie górskiej przełęczy, w dżungli. Wokół trzęsły się drzewa. Rzuciłem swój plecak, pobiegłem na środek ścieżki i przygarnąłem do siebie żonę. Popatrzyliśmy na siebie. Bez słów oboje rozumieliśmy wspaniałość tej chwili – trzęsienie ziemi!

Cały świat drżał przed moimi oczami. Krzyczałem ze szczęścia. Od lat pragnąłem doświadczyć czegoś tak niesamowitego. Tutaj, na wyspie Tana w państwie Vanuatu, moje marzenie się spełniło. Trzęsienie miało siłę 7 stopni w skali Richtera i było trzecim najpotężniejszym na wyspie w ciągu ostatniego ćwierćwiecza.

Vanuatu to mozaika kulturowa i etnograficzna, oprawiona we wspaniałe ramy piękna natury - dymiących wulkanów, tętniących życiem lasów tropikalnych, rwących potoków i pełnego kolorytu Pacyfiku.

Było lipcowe popołudnie 1774 roku. Penetrując obszar południowego Pacyfiku w ramach swojej drugiej wyprawy, kapitan James Cook po 16 dniach rejsu z Wyspy Wielkanocnej ujrzał nad jedną z wulkanicznych wysp rozświetlający niebo żar. Nie był to widok nazbyt częsty, a więc zainspirował on wytrawnego żeglarza i odkrywcę do odwiedzin wyspy. Nie było to jednak takie proste.

W wiosce Yakel na wyspie Tanna przez wieki niewiele się zmieniło. Mieszkańcy żyją według wskazań kastom – zbioru tradycji i rytuałów. Formą przekazywania legend i tradycji są taniec i śpiew.