Wypoczywając na łonie natury, często nie zwracamy uwagi na bogactwo polskiej przyrody – bogactwo owadów, płazów, gadów i pająków. Tymczasem wśród traw, polnych kwiatów lub nad brzegami zbiorników wodnych można wypatrzyć piękne stworzenia. Warto przyjrzeć im się z bliska.
Karłatek leśny z rodziny powszelatkowatych wśród puchu kielichowego mniszka. Motyl ten występuje dość często, a okres imago (ostateczne stadium rozwoju) przypada od czerwca do sierpnia. Jest on aktywny w ciągu dnia, stąd też należy do grupy motyli dziennych. Cechą charakterystyczną jest jego duża głowa w porównaniu z krępą budową ciała przy rozpiętości skrzydeł ok. 3 cm.
Dostępny PDF
Chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych (szeliniak sosnowiec) podrywający się do lotu. Spotykany jest w lasach iglastych i jest szkodnikiem świerków i sosen. Larwy drążą pod korą korytarze, co prowadzi do obumierania drzew.
Pająki z rodziny skakunowatych nie tkają sieci, lecz skaczą na ofiary, często asekurując się nicią. Mają kilka par oczu umiejscowionych z przodu i po bokach głowotułowia, z czego para środkowa jest największa. Można je spotkać na leśnych polanach, korze drzew, jak również na elewacjach domów, gdzie wygrzewają się w słońcu. Ze względu na wielkość 2-12 mm często są przez nas niezauważane.
Pająk z rodziny krzyżakowatych na pajęczynie spowitej rosą. Pająki te budują usytuowane pionowo spore sieci łowne. Wyczekują na ofiarę pośrodku pajęczyny. Ubarwienie odwłoka jest jaskrawe z paskami, plamkami lub wzorami np. krzyża. Krzyżakowate występują na terenie całego naszego kraju.
Ta ważka należy do tak zwanych równoskrzydłych. Obie pary skrzydeł są podobnego kształtu i rozmiaru, natomiast oczy nie stykają się ze sobą i pozostają w znacznym oddaleniu. Występuje na terenie całej Polski.
Chrząszcz z rodziny kózkowatych (najprawdopodobniej zgrzytnica zielonkawowłosa) na wyschniętej makówce. Chrząszcze te występują na terenie całego kraju, w zaroślach, na skrajach lasów itp. Ich cechą charakterystyczną są długie czułki stanowiące przynajmniej 2/3 długości ciała.
Biedronka azjatycka podrywająca się do lotu. Jej cechą charakterystyczną jest duża liczba kropek na pokrywach skrzydłowych dochodząca nawet do 20, jak również różnorodność kolorystyczna ubarwienia pokryw – od pomarańczowego po czerwone. Ubarwienie to ma za zadanie odstraszać drapieżniki. Larwy żywią się głównie mszycami. W chwilach zagrożenia biedronka wydziela żółtą toksyczną substancję.
Motyl kraśnik purpuraczek z rodziny kraśnikowatych w trakcie porannego odpoczynku na łodydze trawy wraz z towarzystwem – małą muszką. Motyl ten występuje powszechnie na suchych i otwartych stanowiskach. Skrzydła purpuraczka mają trzy czerwone pasy. Imago występuje od czerwca do sierpnia. Kontrastowe ubarwienie pełni funkcje obronne.