Oman od kilku lat przyciąga turystów nie tylko z sąsiednich krajów, lecz także z całego świata. Dynamiczny rozwój kraju jest związany ze złożami ropy naftowej. Oman ma do zaoferowania liczne zabytki, różnorodność krajobrazów, niezwykłą florę i faunę, przywiązanie do tradycji, wiary oraz niezwykłą gościnność.
Dostępny PDF
Zufar, położona na południu jedenasta prowincja Sułtanatu Omanu, to w większości piaszczysta pustynia i góry.
Ar-Rab al-Chali jest największą pustynią piaskową na świecie bez form skalnych i czwartą pod względem powierzchni.
Na terenie Omanu pustynia w porze deszczowej jest okresowo zasilana wodą opadową, dlatego spotyka są na niej pojedyncze rośliny.
Na pustyni Ar-Rab al-Chali odkryto kilka zasypanych miast, a obszar ich występowania bywa nazywany Atlantydą Piasków. Jednym z nich jest Ubar, identyfikowane z mitycznym Irem, w starożytności centrum handlu kadzidłem.
Miejscowa ludność trudni się połowem ryb, a sieci wyciąga się na brzeg przy użyciu rąk lub samochodów terenowych.
Tradycyjny strój Omańczyków składa się z długiej szaty nazywanej diszdaszą, a głowy okrywają ozdobne chusty wiązane na wiele sposobów.
Dolina Wadi Darbat w porze suchej przypomina powierzchnię Księżyca. Tylko w czasie monsunów pokrywa ją bujna roślinność.
Wielbłądy stanowią nie tylko o bogactwie Omańczyków, ale są także nieodłącznym elementem krajobrazu Zufaru.
Taqah jest typowym miasteczkiem Zufaru, kiedyś bogatego portu eksportującego mirrę i kadzidło.
Nawet na jałowej ziemi bogaci Omańczycy budują duże rodzinne domy, głównie za pieniądze ze sprzedaży ropy.