Galeria
Paweł Chara
Fotografia przyrodnicza - WIĘCEJ NIŻ DOKUMENT
Fotografowanie dzikiej przyrody, bez względu na porę roku czy teren, wymaga wielu wyrzeczeń i przygotowań. Począ- wszy od poznania biologii danego gatunku (to wiedza niezbędna), któremu poświęcimy czas, poprzez odpowiedni ubiór, który nierzadko decyduje o doskonałym kadrze, kończąc na bardzo istotnej sprawie w tym wypadku, czyli etyce fotografowania dzikich zwierząt.
Przed rozpoczęciem fotografowania konieczny będzie rekonesans z lornetką u boku, by dokładnie upewnić się, w której części lasu, jeziora, bagna, łąki najczęściej znajduje się obiekt naszych westchnień, by później bez większego wysiłku dotrzeć w upatrzone miejsce. Po rozpoznaniu terenu zastanówmy się dokładnie, z którego miejsca będziemy czatować, podchodzić lub czołgać się, uwzględniając przy tym: tło, pierwsze 2-3 godziny światła (począwszy od świtu) oraz kąt obiektywu względem fotografowanej sceny. Pamiętajmy, że fotograf, który chce uchwycić dzikie zwierzęta, powinien znać wszelkie zasady oraz biologię, ale najważniejszą sprawą wcale nie jest uchwycenie w kadrze danego gatunku. Za to zawsze i niezależnie od tematu najważniejszymi elementami są kompozycja, pomysł i determinacja. Najmniej pożądany gatunek wśród ornitologów, taki jak łabędź niemy, przy odpowiednim kącie padania światła, odległości, tle oraz kompozycji może stać się wyjątkowym obiektem fotografii. Jedno z drugim czasem można połączyć, by kadr były dualny, niósł wartość artystyczną oraz dokumentalną. Jednak nacisk kierujmy na zasadę, by uniknąć robienia zdjęć do „podręczników szkolnych”, które w bezpośredni, a przez to nudny sposób przedstawiają przyrodę.
Wyżej wymienione sugestie z pewnością pomogą w stworzeniu kadru, który zadowoli smakoszy obrazu.
Paweł Chara
Fotografia przyrodnicza - WIĘCEJ NIŻ DOKUMENT
Fotografowanie dzikiej przyrody, bez względu na porę roku czy teren, wymaga wielu wyrzeczeń i przygotowań. Począ- wszy od poznania biologii danego gatunku (to wiedza niezbędna), któremu poświęcimy czas, poprzez odpowiedni ubiór, który nierzadko decyduje o doskonałym kadrze, kończąc na bardzo istotnej sprawie w tym wypadku, czyli etyce fotografowania dzikich zwierząt.
Przed rozpoczęciem fotografowania konieczny będzie rekonesans z lornetką u boku, by dokładnie upewnić się, w której części lasu, jeziora, bagna, łąki najczęściej znajduje się obiekt naszych westchnień, by później bez większego wysiłku dotrzeć w upatrzone miejsce. Po rozpoznaniu terenu zastanówmy się dokładnie, z którego miejsca będziemy czatować, podchodzić lub czołgać się, uwzględniając przy tym: tło, pierwsze 2-3 godziny światła (począwszy od świtu) oraz kąt obiektywu względem fotografowanej sceny. Pamiętajmy, że fotograf, który chce uchwycić dzikie zwierzęta, powinien znać wszelkie zasady oraz biologię, ale najważniejszą sprawą wcale nie jest uchwycenie w kadrze danego gatunku. Za to zawsze i niezależnie od tematu najważniejszymi elementami są kompozycja, pomysł i determinacja. Najmniej pożądany gatunek wśród ornitologów, taki jak łabędź niemy, przy odpowiednim kącie padania światła, odległości, tle oraz kompozycji może stać się wyjątkowym obiektem fotografii. Jedno z drugim czasem można połączyć, by kadr były dualny, niósł wartość artystyczną oraz dokumentalną. Jednak nacisk kierujmy na zasadę, by uniknąć robienia zdjęć do „podręczników szkolnych”, które w bezpośredni, a przez to nudny sposób przedstawiają przyrodę.
Wyżej wymienione sugestie z pewnością pomogą w stworzeniu kadru, który zadowoli smakoszy obrazu.
Paweł Chara
Fotografia przyrodnicza - WIĘCEJ NIŻ DOKUMENT
Fotografowanie dzikiej przyrody, bez względu na porę roku czy teren, wymaga wielu wyrzeczeń i przygotowań. Począ- wszy od poznania biologii danego gatunku (to wiedza niezbędna), któremu poświęcimy czas, poprzez odpowiedni ubiór, który nierzadko decyduje o doskonałym kadrze, kończąc na bardzo istotnej sprawie w tym wypadku, czyli etyce fotografowania dzikich zwierząt.
Przed rozpoczęciem fotografowania konieczny będzie rekonesans z lornetką u boku, by dokładnie upewnić się, w której części lasu, jeziora, bagna, łąki najczęściej znajduje się obiekt naszych westchnień, by później bez większego wysiłku dotrzeć w upatrzone miejsce. Po rozpoznaniu terenu zastanówmy się dokładnie, z którego miejsca będziemy czatować, podchodzić lub czołgać się, uwzględniając przy tym: tło, pierwsze 2-3 godziny światła (począwszy od świtu) oraz kąt obiektywu względem fotografowanej sceny. Pamiętajmy, że fotograf, który chce uchwycić dzikie zwierzęta, powinien znać wszelkie zasady oraz biologię, ale najważniejszą sprawą wcale nie jest uchwycenie w kadrze danego gatunku. Za to zawsze i niezależnie od tematu najważniejszymi elementami są kompozycja, pomysł i determinacja. Najmniej pożądany gatunek wśród ornitologów, taki jak łabędź niemy, przy odpowiednim kącie padania światła, odległości, tle oraz kompozycji może stać się wyjątkowym obiektem fotografii. Jedno z drugim czasem można połączyć, by kadr były dualny, niósł wartość artystyczną oraz dokumentalną. Jednak nacisk kierujmy na zasadę, by uniknąć robienia zdjęć do „podręczników szkolnych”, które w bezpośredni, a przez to nudny sposób przedstawiają przyrodę.
Wyżej wymienione sugestie z pewnością pomogą w stworzeniu kadru, który zadowoli smakoszy obrazu.
Paweł Chara
Fotografia przyrodnicza - WIĘCEJ NIŻ DOKUMENT
Fotografowanie dzikiej przyrody, bez względu na porę roku czy teren, wymaga wielu wyrzeczeń i przygotowań. Począ- wszy od poznania biologii danego gatunku (to wiedza niezbędna), któremu poświęcimy czas, poprzez odpowiedni ubiór, który nierzadko decyduje o doskonałym kadrze, kończąc na bardzo istotnej sprawie w tym wypadku, czyli etyce fotografowania dzikich zwierząt.
Przed rozpoczęciem fotografowania konieczny będzie rekonesans z lornetką u boku, by dokładnie upewnić się, w której części lasu, jeziora, bagna, łąki najczęściej znajduje się obiekt naszych westchnień, by później bez większego wysiłku dotrzeć w upatrzone miejsce. Po rozpoznaniu terenu zastanówmy się dokładnie, z którego miejsca będziemy czatować, podchodzić lub czołgać się, uwzględniając przy tym: tło, pierwsze 2-3 godziny światła (począwszy od świtu) oraz kąt obiektywu względem fotografowanej sceny. Pamiętajmy, że fotograf, który chce uchwycić dzikie zwierzęta, powinien znać wszelkie zasady oraz biologię, ale najważniejszą sprawą wcale nie jest uchwycenie w kadrze danego gatunku. Za to zawsze i niezależnie od tematu najważniejszymi elementami są kompozycja, pomysł i determinacja. Najmniej pożądany gatunek wśród ornitologów, taki jak łabędź niemy, przy odpowiednim kącie padania światła, odległości, tle oraz kompozycji może stać się wyjątkowym obiektem fotografii. Jedno z drugim czasem można połączyć, by kadr były dualny, niósł wartość artystyczną oraz dokumentalną. Jednak nacisk kierujmy na zasadę, by uniknąć robienia zdjęć do „podręczników szkolnych”, które w bezpośredni, a przez to nudny sposób przedstawiają przyrodę.
Wyżej wymienione sugestie z pewnością pomogą w stworzeniu kadru, który zadowoli smakoszy obrazu.
Oktawia Kromer
DALEKO OD TURYSTÓW
CHINY
Jezioro Er Hai, drugie co do wielkości w Junnanie, położone 1974 metry n.p.m. Trasa wokół niego świetnie nadaje się na wycieczkę rowerową. Po drodze mija się nieodkryte przez turystykę wioski, pola ryżowe i góry. Jest tu cicho, spokojnie, pięknie.
Jolanta Rojek
NA STRAŻY SKARBU
JORDANIA
Nabatejscy żołnierze wiedzą, czego strzec najbardziej!
Krzysztof Wystrach
WYSOKI STANDARD
BOLIWIA
Spanie w takim miejscu może nie jest najwygodniejsze, ale poranek nad dżunglą rekompensuje wszelkie niedogodności.
Elżbieta i Piotr Hajduk
TE OCZY NIE PŁACZĄ
NAMIBIA
Gekon Palmato nie posiada powiek. Musi lizać gałki oczne, aby utrzymywać je w odpowiedniej wilgoci.
Sławomir Kozdraś
Pożegnanie z mięsem
Wenecja
Obyczaj noszenia masek wywodzi się z rygorystycznego systemu kastowego, zamiłowania do ekscesów i specyficznej struktury miasta. Chodząc wąskimi uliczkami, łatwo uzmysłowić sobie, że bez maski nie mogło być mowy o anonimowości. Nosili je dłużnicy chowający się przed wierzycielami, kochankowie czy kobiety, by swobodniej poruszać się po mieście.
Elżbieta Pawełek
ALE ZJAZD!
AUSTRIA
Warto choć raz spróbować zjazdu najdłuższą trasą, która ma aż 11 kilometrów i wiedzie z Vallugi do samego St. Anton.
Jolanta Rojek
SIEDEM FILARÓW MĄDROŚCI
JORDANIA
Tak nazwano tę skałę na cześć Thomasa Edwarda Lawrence’a (Lawrence’a z Arabii) – bohatera Arabów i Anglików, choć nie Turków – przeciwko którym walczył tu podczas powstania 1917 r.
Katarzyna Jusis
Megaaleja
MADAGASKAR
W północnej części prowincji Toliara, w okolicach Morondavy, przy drodze do Belo sur Tsiribihina rosną olbrzymie baobaby tworzące niezwykłą aleję. Te długowieczne drzewa wraz z lemurami są symbolami Madagaskaru. Najwięcej odmian tego drzewa rośnie właśnie na tej wyspie.
Zdjęcie pochodzi z galerii Fundacji KADRY ZE ŚWIATA.
Można je kupić i pomóc spełnić podróżnicze marzenia dzieci.
Szczegóły na www.kadryzeswiata.pl